Ruyterfeesten Ruyter Waasmunster (31-08-2024) reporter & photo credits: Marcel info organisarie: Ruyterfeesten © Rootsville 2024

Wijk De Ruiter is een stukje van de gemeente Waasmunster in het hartje van het Waasland. Elke jaar organiseert de plaatselijke VZW “De Ruyterfeesten”, een gezellig driedaags evenement in het midden van de wijk.

Na de eerste avond die doorging met verschillende DJ sets werd er op zaterdag plaatsgemaakt voor verschillende bands. Geen blues hierbij, maar ik was ter plaatse voor de Joe Cocker Connection. Band dat vorig jaar op Summerfest moest optreden maar jammer genoeg door medische problemen diende af te zeggen. Gezien hiervoor nog 2 bands stonden geprogrammeerd besloot ik maar om ze allemaal eens aan het werk te zien.

Fijne locatie in een leuke setting dat mij wat deed denken aan de Fonnefeesten. Drank-en eetstandjes genoeg dus we zouden alvast noch honger noch dorst lijden. De band die de spits mocht afbijten waren The Dalls. Wereldberoemd in de regio. Deze coverband timmert al 20 jaar lang aan de muzikale weg. Leuke covers van Prince naar Tiggerfinger over de Rolling Stones naar Lynyrd Skynyrd en alles wat er tussen ligt, dus alvast een aangenaam begin van deze avond. Nog niet zoveel kijkers, maar het was nog vroeg natuurlijk. Niets spectaculairs deze band en soms zaten ze er ook serieus naast zoals bij ‘Stand By Me’ van Ben E.King. Maar daar lagen de aanwezigen niet echt van wakker terwijl ze onder een stralend zonnetje genoten van Lokerse paardenworsten en een lekker biertje.

Met de tweede band, ALPS gingen we een andere toer op. Ook al meer volk en vooral meer jeugd vooraan het podium. ALPS is een 6-koppige band uit Antwerpen die al een aantal jaren samen speelt onder verschillende projecten maar nu naar buiten komt als ALPS met een geheel eigen sound doordrenkt van melancholie en zweverige soundscapes met meerstemmige zang. Vorig jaar brachten ze een eerste mini-album uit dat goed werd ontvangen, wat hen ondertussen een passage opleverde op de Fonnefeesten in Lokeren en waarmee ze ook “Belofte van de Maand” werden op Radio Willy.

De band bestaat uit zanger en gitarist Jesse De Belder, Maja De Belder als backing vocal, Steve Herrijgers op de bas, Wouter Boeckmans op de elektrische gitaar, Bert De Pauw als drummer en Wannes Minne op trompet. Het mag alvast wel gezegd worden dat we hier te maken hebben met goede muzikanten en Maja bezit een paar stevige stembanden. Het begon eigenlijk goed met ‘Want You Now’ of ‘Mute’ maar na een viertal nummers klonk alles hetzelfde, weinig variaties. Gelukkig was er daar de trompet van Wannes Minne die het niveau ietwat kon opkrikken. Het beterde naar het einde toe met ‘Satisfied’ en ‘The Wave’ en met ‘Filastin’ brachten ze een nieuwe song dat een aanklacht is tegen de aan de gang zijnde genocide in Gaza en het opkomend fascisme wereldwijd. Altijd fijn om zo’n geëngageerde jonge mensen aan het werk te zien. De band sloot dan de set af met ‘Down Under’. Niet slecht en veel inzet maar toch iets voor een kennerspubliek.

Als afsluiter stond wel een knaller van formaat op het programma. Met name The Joe Cocker Connection. Na meer dan een jaar te zijn stil gelegd door medische problemen van zanger Dirk Verstocken, zijn ze nu back in full force. Na 17 maanden stevige revalidatie staat de reïncarnatie van Joe Cocker terug “on stage” en ready to rock en dat kunnen wij enkel maar toejuichen.

Deze band neemt het publiek mee op een muzikale reis doorheen de de geliefde songs en hits die miljoenen Cockerfans door de jaren heen hebben bewogen. Vanaf de intro van deze 90 minuten durende 'Tribute to Joe Cocker' tot de laatste noot van de bisnummers zullen alle Cocker-fans, jong en oud meegesleept worden in de Woodstocksfeer van de jaren 70 en de ambiance van de jaren 80, 90 en 2000 want ook de meer recente hits krijgen een plaats in de set. Dirk Verstocken wordt als het ware Joe Cocker 'himself', met hetzelfde stemgeluid, dezelfde intensiteit, de typische spastische armbewegingen en begeleid door een 7-koppige topband maakt hij, gedurende deze 'ode aan zijn idool', het podium en het publiek het zijne. De band bestaat buiten Dirk “Cocker” Verstocken uit Bert Engelen (drums) als vervanger van Fabrizio Muto, Dirk Michiels (Bas), J.P. Daghelet (rhythm gitaar), Bart Van Dender (keys), Reggie Baeyens (lead gitaar), Annemiek Jansen en Ann Komac (backing vocals). Ik had een donkerbruin vermoeden dat dit optreden wel vonken zou kunnen geven.

Ondertussen was het plein vol gelopen want de meesten waren toch aanwezig voor deze band en die vertrok aan topsnelheid met ‘Shelter Me’ en ‘She Came In Through The Bathroom Window’. Duidelijk dat deze gasten in een andere categorie dan de twee vorige bands speelden. Perfect gerodeerd, fijne backing vocals en muzikanten die weten waar Abraham de muzikale mosterd vandaan haalt. Dirk Verstocken is de reïncarnatie van Joe Cocker, zowel in stem als in bewegingen op het podium en weet het publiek goed te bespelen. Hij lanceerde ‘The Letter’ en ‘Unchain My Heart’ het publiek in. Iedereen genoot met volle teugen van al deze klassiekers, te veel om op te noemen want het repertoire van Joe Cocker is ellenlang. Natuurlijk mocht ‘With A Little Help From My Friends’ niet ontbreken en naar het einde toe kregen we nog ‘You Can Leave Your Hat On’ en het geweldige ‘Cry Me A River’. Dit was een knaller en de perfecte afsluiter van deze avond. Een echte aanrader deze band.

Voor wie het mocht interesseren, morgen 01/09 zijn er nog 3 optredens te beleven daar met onder andere De Fixkes en Bow & Arrow. Belangrijk: de toegang is volledig gratis, so enjoy!

Marcel